We stijgen op boven Cusco en vliegen wat later boven het machtige Andesgebergte. Gaaf idee dat ik daar volgende week op een motor doorheen rijd. En dan begint het. Bomen. Nog meer bomen. Met mijn neus tegen het kleine raampje gedrukt, zie ik tot waar ik ook maar kijk, bomen. Tot aan de horizon.
Vorige week stond ik op een zoutmeer en was de wereld tot aan de horizon wit. Nu vlieg ik boven het regenwoud en is de wereld tot aan de horizon groen.
De modderige Río Madre de Dios slingert zich een weg door het dichtbegroeide oerwoud. Wat ben ik rijk dat ik dit wonder van de wereld kan zien. Ik heb het gewoon geflikt! In m’n eentje. Voorgenomen en gerealiseerd.
Ik ben zo ontroerd en trots dat mijn ogen volstromen met tranen.
Er is niemand die ook door mijn raampje wil kijken. Niemand die zegt dat ik mijn muziek moet uitzetten omdat we zo gaan landen. Niemand die zegt: “Ben je nou nog niet klaar met al die bomen?”
In mijn oren begint de akoestische versie van het nummer Corner of the earth van Jamiroquai. Een toepasselijker tekst in deze hoek van de wereld had ik niet kunnen bedenken. Mijn voorhoofd rust tegen het vliegtuigraampje. Daar laat ik mijn tranen de vrije loop.

This corner of the earth is like me in many ways
I can sit for hours here and watch the emerald feathers play
On the face of it I’m blessed
When the sunlight comes for free
I know this corner of the earth it smiles at me
I know this corner of the earth it smiles at me…
So inspired of that there’s nothing left to do or say
Think I’ll dream, until the stars shine

Meeluisteren met: Corner of the earth-Jamiroquai